Jaren geleden reisde ik veel voor zakelijke besprekingen voor een grote fabrikant, met kantoren door heel Europa. Van het vliegveld per taxi naar een vergaderstek. Hier zat je dan een hele dag te praten in een soort aquarium in het hart van een anoniem kantoorgebouw. Nauwelijks tijd voor een lunch, na afloop nog een kwartiertje om je op te tutten en dan weer door naar een diner. Na afloop daarvan was het dan nog even ‘verplicht gezellig’ aan de bar en dan dook je in je het kingsize bed van een internationale hotelketen. Aan de plichtmatig aanwezige sauna, zwembad en fitnessruimte kwam ik nooit toe, want deze gingen pas open als jij al was vertrokken en waren alweer gesloten bij terugkomst.

Kortom, ik vond het niks en maakte er al snel een gewoonte van om – als het maar even kon – een dagje eerder op de bestemming aan te komen (of een nachtje extra te blijven) en me dan heerlijk voor te bereiden op een meeting vanaf een prettige locatie. Natuurlijk bestaan de doorgewinterde vergadertijgers nog steeds, maar het is gelukkig gewoonte geworden om tijdens een lange dag wat individuele ‘breaks’ in te bouwen, met gelegenheid om in je eentje even een luchtje te scheppen.

En dit is een heerlijke plek daarvoor. Vanaf de Overhorn kun je het dijkje oversteken om in korte tijd te slenteren langs de Vecht naar Fort Uitermeer. De veelkleurige zonsondergangen achter de weilanden zijn hier legendarisch. Hier, aan de westkant van het natuurgebied, grazen de Galloway-runderen. Deze Schotten zijn winterhard en hebben in principe weinig verzorging nodig. Het laarzenpad lonkt naar de vroege vogels: het leidt naar het Naardermeer.

Of ik er nu roeiend, fietsend of per sloep aankom: ik laat in deze omgeving de stress van me afvallen en ga (weer) goedgemutst de workshop of meeting in, of laat er na afloop nog even mijn gedachten over gaan. Met dank aan Jac.P. Thijsse voor het behoud van de vergezichten hier.

Door: een tevreden bezoeker